heliocentryzm
heliocentryzm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) astr. teoria o centralnym położeniu Słońca we wszechświecie; zob. też heliocentryzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik heliocentryzm heliocentryzmy dopełniacz heliocentryzmu heliocentryzmów celownik heliocentryzmowi heliocentryzmom biernik heliocentryzm heliocentryzmy narzędnik heliocentryzmem heliocentryzmami miejscownik heliocentryzmie[2] heliocentryzmach wołacz heliocentryzmie[2] heliocentryzmy
- przykłady:
- (1.1) Był to nie tylko pierwszy bezpośredni i eksperymentalny dowód heliocentryzmu, ale także okazało się po raz pierwszy, jak ogromna odległość dzieli Układ Słoneczny od innych gwiazd[3].
- (1.1) O sprzyjanie heliocentryzmowi oskarżono również kilku władców.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) heliocentryzm kopernikański / przedkopernikański • nowoczesny heliocentryzm • założenia heliocentryzmu • odrzucić / przyjąć heliocentryzm
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) geocentryzm
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. heliocentryczność ż
- przym. heliocentryczny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) heliocentrism, heliocentricism
- czeski: (1.1) heliocentrismus m
- esperanto: (1.1) suncentrismo
- fiński: (1.1) aurinkokeskisyys, heliosentrismi
- francuski: (1.1) héliocentrisme m
- galicyjski: (1.1) heliocentrismo m
- hiszpański: (1.1) heliocentrismo m
- kataloński: (1.1) heliocentrisme m
- niemiecki: (1.1) Heliozentrismus m
- portugalski: (1.1) heliocentrismo m
- rosyjski: (1.1) гелиоцентри́зм m (geliocentrizm)
- włoski: (1.1) eliocentrismo m
- źródła:
- ↑
Hasło „heliocentryzm” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ z Wikipedii
