hejnał

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hejnał (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈxɛjnaw], ASei ̯nau̯] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. melodia grana o określonej porze, przeważnie na instrumencie dętym; zwykle odgrywany z wieży; zob. też hejnał w Wikipedii
(1.2) muz. sygnał grany na trąbce, który wzywa do czegoś
(1.3) łow. ornit. charakterystyczny głos, który żurawie wydają o świcie i wieczorem
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W każde południe polskie radio transmituje hejnał z Krakowa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) melodia
(1.2) sygnał
(1.3) głos
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hejnalista m, hejnalistka ż, hejnalica ż, hejnałówka ż, hejnalistyka ż
przym. hejnałowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
węg. hajnalświt[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „hejnał” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.