haubica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

haubica (język polski)[edytuj]

haubica (1.1)
wymowa:
IPA[xawˈbʲiʦ̑a], AS[χau̯bʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.u → ł  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. działo o krótkiej lufie i małej prędkości początkowej pocisku, przeznaczone głównie do strzelania stromotorowego; zob. też haubica w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ogień prowadziły haubice okopane za lasem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) armatohaubica / haubicoarmatacelownik / lufa haubicy • strzelać z haubicy • ładować / okopać haubicę • bateria haubic
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) działo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. haubiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Haubitze[1] < śwn. haufniz < st.czes. haufnicě
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

haubica (język kaszubski)[edytuj]

haubica (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. haubica
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

haubica (język litewski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) haubica
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: