głupiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: głupieć

głupiec (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɡwupʲjɛʦ̑], AS[gu̯upʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba dokonująca nierozsądnych wyborów, niemądra, naiwna i bezmyślna
(1.2) daw. przest. osoba ograniczona intelektualnie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Odezwałem się nie w porę i wyszedłem na głupca.
(1.1) Gdy głupcy, obdarzeni wielką aktywnością, znajdująw ułożyskowaniu określonych antagonizmów klasowych i narodowych resentymentówposłuch głupców mniej aktywnych, gotowych pójść za tym, „kto poprowadzi” – może się zrodzić z takiegowzmocnieniazło, nie piekielne co prawda, bo czysto ludzkie, lecz nie mniej przez to zgubne[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) abderyta, bałwan, baran, bezmózg, bezmózgowiec, bęcwał, cep, ciumrok, ciućmok, chomąt, cymbał, ćwierćinteligent, debil, dureń, faja, frajer, fiksat, fujara, gamoń, gap, głupek, głuptas, grzmot, idiota, imbecyl, kretyn, matoł, młotek, pacan, poplątaniec, półgłówek, przygłup, psychol, pustak, świrus, tępak, tuman, tłumok, barani łeb, zakuta pała, zakuty łeb, kapuściany łeb, głąb kapuściany
antonimy:
(1.1) mędrzec, chodząca encyklopedia, alfa i omega; pot. jajogłowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. głupek mos, głupota ż, głupstwo n, głupawka ż
zdrobn. głuptas mos, głuptasek mos
zgrub. głupol mos
czas. wygłupić się, wygłupiać się, głupieć ndk., zgłupieć dk.
przym. głupi, głupawy, głupowaty
zdrobn. głupiutki
przysł. głupio, głupawo, głupowato
związki frazeologiczne:
ciężki głupiecgłupiec do kwadratunikczemny głupiecrobić głupca (z kogoś)wyjść na głupca
etymologia:
pol. głupi + -ec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Lem, Filozofia przypadku.