głupawy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

głupawy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɡwuˈpavɨ], AS[gu̯upavy]
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) głupi, niezbyt mądry
(1.2) nie mający żadnej wartości intelektualnej
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zrobiłam głupawą minę i zamachałam chaotycznie rękoma.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) przygłupi, głupkowaty, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, durnowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty
antonimy:
hiperonimy:
(1.1-2) głupi
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. głupiec mos, głupawość ż, głupkowatość ż, głupota ż, głupol m, głupek m, wygłup mrz, głupawka ż, głupstwo n
czas. wygłupiać się, głupieć, wygłupić się
przym. głupkowaty, głupi
przysł. głupawo, głupio, głupkowato
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. głupi + -awy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Beata Ostrowicka, Kraina kolorów: księga intryg, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.