gołoborze
gołoborze (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) geol. skalne rumowisku na stoku góry; zob. też gołoborze w Wikipedii
- (1.2) przest. bezleśny obszar po wycince lub przejściu kataklizmu[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gołoborze gołoborza dopełniacz gołoborza gołoborzy celownik gołoborzu gołoborzom biernik gołoborze gołoborza narzędnik gołoborzem gołoborzami miejscownik gołoborzu gołoborzach wołacz gołoborze gołoborza
- przykłady:
- (1.1) Gdy słońce wzbiło się nad rąbek drzew, promienie jego z całą mocą spadły na gołoborze i wmig wyssały z powietrza wszelką wilgotność[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) andezytowe / kwarcytowe / skalne gołoborze
- (1.2) pola gołoborzy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stone run
- niemiecki: (1.1) Blockhalde ż
- źródła:
- ↑ Hasło „gołoborze” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Robert Louis Stevenson, Wyspa skarbów (tłum. Józef Birkenmajer, wyd. 1930)