fullkomlighet

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fullkomlighet (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) doskonałość[1]
odmiana:
(1.1) en fullkomlighet, fullkomligheten
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. fullkomlig
czas. fullkomna
przysł. fullkomligt
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 141.