fremmed

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fremmed (język norweski (bokmål))[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) obcy
odmiana:
(1.1) fremmed, fremmed, fremmede
przykłady:
(1.1) Han liker å lære fremmede språk.On lubi się uczyć języków obcych.
(1.1) Journalistene reiser ofte til fremmede land.Dziennikarze często podróżują do obcych krajów.
(1.1) Hunden vår bjeffer alltid fremmede mennesker.Nasz pies zawsze szczeka na obcych ludzi.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: