frankowicz

frankowicz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) publ. ekon. neol. osoba, która zaciągnęła kredyt powiązany z kursem franka szwajcarskiego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	frankowicz	frankowicze
dopełniacz	frankowicza	frankowiczów
celownik	frankowiczowi	frankowiczom
biernik	frankowicza	frankowiczów
narzędnik	frankowiczem	frankowiczami
miejscownik	frankowiczu	frankowiczach
wołacz	frankowiczu	frankowicze

przykłady:

(1.1) Frankowicze apelują do Rzecznika Praw Obywatelskich, by przygotował w ich imieniu negocjacje z organami rządowymi.

(1.1) Rząd chce ulżyć „frankowiczom”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kredytobiorca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. frank mrz, frankista mos, frankowanie n, frankownica ż, ofrankowanie n, ofrankowywanie n

forma żeńska frankowiczka ż

czas. frankować ndk., ofrankować dk., ofrankowywać ndk.

przym. frankowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. frank + -owicz

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: