foryś

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

foryś (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈfɔrɨɕ], AS: [foryś]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. pomocnik stangreta
(1.2) daw. sługa z trąbką lub światłem jadący przed karetą[1]
(1.3) daw. wojsk. konny ordynans oficera[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. forytować
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Vorreiter od niem. vorreiten (poprzedzać konno) z niem. vor + reiten (przed+jeździć konno)[1]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Hasło „foryś” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „foryś” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=foryś&oldid=6633807”