figuracja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

figuracja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. szybki przebieg pasażowy lub skalowy, wiążący się często z powtarzaniem łatwo identyfikowanej figury lub motywu; zob. też figuracja (muzyka) w Wikipedii
(1.2) muz. wprowadzanie do kompozycji figuracji (1.1)
(1.3) szt. ukazanie w sztuce postaci ludzkich lub zwierzęcych
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Chopin z uwielbieniem stosował w swoich utworach figuracje.
(1.2) Figuracja melodii jest jedną z podstawowych umiejętności improwizatora.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) figurowanie
(1.2) figurowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. figura ż, figurowanie n
czas. figurować
przym. figuralny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. dyminucja • kolorowanie
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „figuracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.