fenomenologiczny

fenomenologiczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌfɛ̃nɔ̃mɛ̃nɔlɔˈɟiʧ̑nɨ], AS: [fẽnõmẽnoloǵičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) filoz. związany z fenomenologią, charakterystyczny dla fenomenologii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	fenomenologiczny		fenomenologiczna	fenomenologiczne	fenomenologiczni	fenomenologiczne
dopełniacz	fenomenologicznego		fenomenologicznej	fenomenologicznego	fenomenologicznych
celownik	fenomenologicznemu		fenomenologicznej	fenomenologicznemu	fenomenologicznym
biernik	fenomenologicznego	fenomenologiczny	fenomenologiczną	fenomenologiczne	fenomenologicznych	fenomenologiczne
narzędnik	fenomenologicznym		fenomenologiczną	fenomenologicznym	fenomenologicznymi
miejscownik	fenomenologicznym		fenomenologicznej	fenomenologicznym	fenomenologicznych
wołacz	fenomenologiczny		fenomenologiczna	fenomenologiczne	fenomenologiczni	fenomenologiczne

przykłady:

(1.1) Tadeusz Kroński, umysł subtelny i przenikliwy, wykształcony na tradycji fenomenologicznej, zafascynowany był myślą Hegla i dobrze znał filozofię niemiecką zarówno XIX jak XX w.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fenomenologia ż, fenomenolog m

przysł. fenomenologicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. fenomenologia z łac. phænomenon od gr. φαινόμενον

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) phenomenological
• białoruski: (1.1) фенаменалагічны
• czeski: (1.1) fenomenologický
• estoński: (1.1) fenomenoloogiline
• francuski: (1.1) phénoménologique
• hiszpański: (1.1) fenomenológico
• nowogrecki: (1.1) φαινομενολογικός
• rosyjski: (1.1) феноменологический
• słowacki: (1.1) fenomenologický
• ukraiński: (1.1) феноменологічний

źródła: