falanga

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

falanga (język polski)[edytuj]

falanga (1.1) macedońska
wymowa:
IPA[faˈlãŋɡa], AS[falãŋga], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk-  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. wojsk. zwarty oddział piechoty w starożytnej Grecji; zob. też falanga w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. falangita m, falangista m
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. φάλαγξ, D. φάλαγγος (falangos)
uwagi:
zobacz też: hoplita
tłumaczenia:
źródła:

falanga (język słowacki)[edytuj]

falanga (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. wojsk. falanga[1]
(1.2) książk. grupa ludzi skupiona na tym samym celu[1]
(1.3) polit. falangagrupa spółdzielcza w socjalizmie utopijnym[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Falanga ż, falangista m, falangistka ż
przym. falangový, falangistický
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „falanga” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.