faktotum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

faktotum (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [fakˈtɔtũm], AS: [faktotũm], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zaufana osoba, która posłusznie wypełnia wszystkie polecenia
odmiana:
(1.1) nieodm.,
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikfaktotumfaktotum
dopełniaczfaktotumfaktotum
celownikfaktotumfaktotum
biernikfaktotumfaktotum
narzędnikfaktotumfaktotum
miejscownikfaktotumfaktotum
wołaczfaktotumfaktotum
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) totumfacki, prawa ręka, popychadło
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. totumfacki m, totumfacka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. fac + totum (fac totum) → rób wszystko[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=faktotum&oldid=7414686”