faktotum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

faktotum (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [fakˈtɔtũm], AS: [faktotũm], zjawiska fonetyczne: nazal. wymowa ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zaufana osoba, która posłusznie wypełnia wszystkie polecenia
odmiana:
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) totumfacki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. totumfacki m, totumfacka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. fac + totum → rób wszystko[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=faktotum&oldid=5656943”