fakkel

fakkel (język duński)

to fakler (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pochodnia

odmiana:

(1.1) en fakkel, faklen/fakkelen, fakler, faklerne

przykłady:

(1.1) En rasende pøbel bevæbnet med grebe og brændende fakler angreb og ødelagde de spedalskes lejr. → Rozwścieczony motłoch, uzbrojony w widły i płonące pochodnie, zaatakował i zniszczył obóz trędowatych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Fackel < łac. facula

uwagi:

źródła:

fakkel (język niderlandzki)

twee fakkels (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈfɑkəl] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pochodnia

odmiana:

(1.1) lp fakkel; lm fakkels; zdrobn. lp fakkeltje; lm fakkeltjes

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: