faenile
faenile (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1) faenile, faenilis (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik faenile faenilia dopełniacz faenilis faenilium celownik faenilī faenilibus biernik faenile faenilia ablatyw faenili faenilibus wołacz faenile faenilia
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) faenilia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. faenarius m, faenilia n, faenisecium n, faenum n
- przym. faenarius, faenilis, faeneus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 252.