faecatus
faecatus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1) faecat|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik faecatus faecata faecatum faecatī faecatae faecata dopełniacz faecatī faecatae faecatī faecatōrum faecatārum faecatōrum celownik faecatō faecatae faecatō faecatīs biernik faecatum faecatam faecatum faecatōs faecatās faecata ablatyw faecatō faecatā faecatō faecatīs wołacz faecate faecata faecatum faecatī faecatae faecata
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. faex ż, faecula ż, faeculentia ż
- przym. faeculentus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 252.