eufemistyczny
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
eufemistyczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) unikający użycia drażliwych słów poprzez zastąpienie ich wyrażeniami delikatniejszymi lub wymijającymi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik eufemistyczny eufemistyczna eufemistyczne eufemistyczni eufemistyczne dopełniacz eufemistycznego eufemistycznej eufemistycznego eufemistycznych celownik eufemistycznemu eufemistycznej eufemistycznemu eufemistycznym biernik eufemistycznego eufemistyczny eufemistyczną eufemistyczne eufemistycznych eufemistyczne narzędnik eufemistycznym eufemistyczną eufemistycznym eufemistycznymi miejscownik eufemistycznym eufemistycznej eufemistycznym eufemistycznych wołacz eufemistyczny eufemistyczna eufemistyczne eufemistyczni eufemistyczne nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) eufemiczny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. eufemizm ż, eufemizacja ż, eufemizowanie n
- czas. eufemizować ndk.
- przym. eufemiczny
- przysł. eufemistycznie, eufemicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. euphemistisch[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) euphemistic
- bułgarski: (1.1) евфемистичен
- czeski: (1.1) eufemistický
- francuski: (1.1) euphémistique
- hiszpański: (1.1) eufemístico
- niemiecki: (1.1) euphemistisch
- słowacki: (1.1) eufemistický
- ukraiński: (1.1) евфемістичний
- włoski: (1.1) eufemistico
- źródła:
- ↑ Hasło „eufemistyczny” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 901.