eudajmonizm
eudajmonizm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) filoz. stanowisko etyczne głoszące, że szczęście jest najwyższą wartością i celem życia człowieka
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik eudajmonizm eudajmonizmy dopełniacz eudajmonizmu eudajmonizmów celownik eudajmonizmowi eudajmonizmom biernik eudajmonizm eudajmonizmy narzędnik eudajmonizmem eudajmonizmami miejscownik eudajmonizmie[2] eudajmonizmach wołacz eudajmonizmie[2] eudajmonizmy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) eudemonizm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. eudemonizm m, eudajmonia ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) eudemonismo
- bułgarski: (1.1) евдемонизъм m
- chorwacki: (1.1) eudajmonizam m
- czeski: (1.1) eudaimonismus m
- esperanto: (1.1) eŭdemonismo
- estoński: (1.1) eudaimonism
- fiński: (1.1) eudaimonismi
- francuski: (1.1) eudémonisme m
- hiszpański: (1.1) eudemonismo m
- japoński: (1.1) 幸福主義(こうふくしゅぎ)
- kataloński: (1.1) eudemonisme m
- koreański: (1.1) 행복주의 (haengbokchuŭi)
- litewski: (1.1) eudemonizmas m
- nowogrecki: (1.1) ευδαιμονισμός m
- perski: (1.1) ائودایمونیا
- portugalski: (1.1) eudemonismo m
- słowacki: (1.1) eudaimonizmus m
- ukraiński: (1.1) евдемонізм m
- włoski: (1.1) eudemonismo m
- źródła:
- ↑ Hasło „eudajmonizm” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 901.
- ↑ 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.