erudyta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

erudyta (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɛruˈdɨta], AS[erudyta], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek posiadający szeroką wiedzę
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chodząca encyklopedia, człowiek renesansu, encyklopedysta, omnibus, polihistor; żart. uczony w piśmie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. erudycja ż, erudycyjność ż
forma żeńska erudytka ż
przym. erudycyjny
przysł. erudycyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. érudit < łac. eruditus[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.