ergatywny
ergatywny (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) jęz. w odniesieniu do języka: używający specjalnego przypadku (ergatywu) do określenia sprawcy czynności w zdaniu przechodnim
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik ergatywny ergatywna ergatywne ergatywni ergatywne dopełniacz ergatywnego ergatywnej ergatywnego ergatywnych celownik ergatywnemu ergatywnej ergatywnemu ergatywnym biernik ergatywnego ergatywny ergatywną ergatywne ergatywnych ergatywne narzędnik ergatywnym ergatywną ergatywnym ergatywnymi miejscownik ergatywnym ergatywnej ergatywnym ergatywnych wołacz ergatywny ergatywna ergatywne ergatywni ergatywne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Językami ergatywnymi są m.in. język baskijski, berberyjski, kurdyjski, tybetański, większość języków kaukaskich, niektóre języki australijskie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) język ergatywny • ergatywna konstrukcja
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ergative
- baskijski: (1.1) ergatibo
- francuski: (1.1) ergatif
- hiszpański: (1.1) ergativo
- rosyjski: (1.1) эргативный
- słowacki: (1.1) ergatívny
- ukraiński: (1.1) ергативний
- źródła: