erbrechen

erbrechen (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [ɛɐ̯ˈbʀɛçn̩] IPA: [ɛɐ̯ˈbʀaːχ] IPA: [ɛɐ̯ˈbʀɔχn̩]

​ ​ ​

znaczenia:

czasownik mocny, nierozdzielnie złożony

(1.1) wymiotować, zwymiotować

(1.2) książk. wyłamywać, wyłamać

(1.3) przest. łamać, złamać, naruszyć

odmiana:

(1.1-3) erbrech|en (erbricht), erbrach, erbrochen (haben)

przykłady:

(1.1) Sie hat Magenkrämpfe bekommen und (sich) erbrochen. → Ona dostała skurczów żołądka i wymiotowała.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Erbrechen n, Erbrochenes n

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. er- + brechen

uwagi:

zobacz też: brechen • abbrechen • anbrechen • aufbrechen • ausbrechen • auseinanderbrechen • durchbrechen • einbrechen • entzweibrechen • erbrechen • hereinbrechen • herausbrechen • herunterbrechen • hervorbrechen • losbrechen • niederbrechen • radbrechen • umbrechen • unterbrechen • verbrechen • wegbrechen • zusammenbrechen

źródła: