erben

erben (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈɛʁbn̩] ​ IPA: [ˈɛʁptə] IPA: [ɡəˈʔɛʁpt]

​ ​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) dziedziczyć, odziedziczyć, otrzymywać w spadku, otrzymać w spadku

odmiana:

(1.1) erb|en (erbt), erbte, geerbt (haben)

przykłady:

(1.1) Jan hat von seinem Vater eine Landwirtschaft geerbt. → Jan odziedziczył po swoim ojcu gospodarstwo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Erben n, Erbschaft ż, Erbe n, Erbe m, Erbin ż

przym. erblich

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: erben • beerben • ererben • forterben • vererben

źródła: