epileptyk

epileptyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) med. osoba cierpiąca na epilepsję

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epileptyk	epileptycy
dopełniacz	epileptyka	epileptyków
celownik	epileptykowi	epileptykom
biernik	epileptyka	epileptyków
narzędnik	epileptykiem	epileptykami
miejscownik	epileptyku	epileptykach
wołacz	epileptyku	epileptycy
depr. M. i W. lm: (te) epileptyki

przykłady:

(1.1) W Kościele katolickim na 2 grudnia przypada wspomnienie św. Bibiany z Rzymu, patronki epileptyków i chorych umysłowo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epilepsja ż

forma żeńska epileptyczka ż

przym. epileptyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epileptic
• białoruski: (1.1) эпілептык m
• bułgarski: (1.1) епилептик m
• duński: (1.1) epileptiker w
• francuski: (1.1) épileptique m ż
• niemiecki: (1.1) Epileptiker m
• norweski (bokmål): (1.1) epileptiker m
• norweski (nynorsk): (1.1) epileptikar m
• rosyjski: (1.1) эпилептик m
• słowacki: (1.1) epileptik m
• szwedzki: (1.1) epileptiker w
• ukraiński: (1.1) епілептик m
• węgierski: (1.1) epileptikus

źródła: