epigramatyk

epigramatyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛpʲiɡrãˈmatɨk], AS: [epʹigrãmatyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba pisząca epigramaty

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epigramatyk	epigramatycy
dopełniacz	epigramatyka	epigramatyków
celownik	epigramatykowi	epigramatykom
biernik	epigramatyka	epigramatyków
narzędnik	epigramatykiem	epigramatykami
miejscownik	epigramatyku	epigramatykach
wołacz	epigramatyku	epigramatycy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. epigramat m, epigram m

forma żeńska epigramatyczka ż

przym. epigramatyczny

przysł. epigramatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) эпіграматыст m
• rosyjski: (1.1) эпиграмматист m
• słowacki: (1.1) epigramatik m
• ukraiński: (1.1) епіграматист m

źródła: