empiryzm

empiryzm (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛ̃mˈpʲirɨsm̥], AS: [ẽmpʹirysm̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. doktryna głosząca, że źródłem ludzkiego poznania są bodźce zmysłowe docierające ze świata zewnętrznego i wobec nich wszystkie idee, teorie są wtórne; zob. też empiryzm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	empiryzm
dopełniacz	empiryzmu
celownik	empiryzmowi
biernik	empiryzm
narzędnik	empiryzmem
miejscownik	empiryzmie
wołacz	empiryzmie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. empiryk m, empirysta m, empiria ż

przym. empiryczny

przysł. empirycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. empirisme

uwagi:

por. sensualizm

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) empiricism
• białoruski: (1.1) эмпірызм m
• estoński: (1.1) empirism
• francuski: (1.1) empirisme
• hiszpański: (1.1) empirismo m
• portugalski: (1.1) empirismo
• rosyjski: (1.1) эмпиризм m
• słowacki: (1.1) empirizmus m
• ukraiński: (1.1) емпіризм m
• węgierski: (1.1) empirizmus
• włoski: (1.1) empirismo

źródła: