elukubracja
elukubracja (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) utwór literacki o niewielkiej wartości artystycznej, pisany mozolnie przez osobę pozbawioną talentu pisarskiego
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik elukubracja dopełniacz elukubracji celownik elukubracji biernik elukubrację narzędnik elukubracją miejscownik elukubracji wołacz elukubracjo
- przykłady:
- (1.1) Zaręba słuchał pobłażliwie wierszowanej elukubracji, gdzie było do syta berżerek, bladej luny, owieczek, mitycznych bogiń i górnie wysławianych amorów. Mdłe to było niczym flaki z olejem, więc doczekawszy się końca wyrzekł rubasznie: (…) (Władysław Stanisław Reymont "Rok 1794")
- (1.1) Trudno by po prostu pojąć, jak człowiek rozsądny mógł pisać i czytać podobne elukubracje, gdyby nie Pismo Święte, dowodzące, że ludzie przychodzą na świat z zadatkiem głupoty[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. elucubrare
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) élucubration ż
- hiszpański: (1.1) elucubración ż
- źródła:
- ↑ Anatole France, "Poglądy księdza Hieronima Coignarda", tłumaczenie Franciszek Mirandola