elektromagnet
elektromagnet (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) techn. elektromagnes
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik elektromagnet elektromagnety dopełniacz elektromagnetu elektromagnetů celownik elektromagnetu elektromagnetům biernik elektromagnet elektromagnety wołacz elektromagnete elektromagnety miejscownik elektromagnetu elektromagnetech narzędnik elektromagnetem elektromagnety
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. elektromagnetický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
elektromagnet (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) techn. elektromagnes[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik elektromagnet elektromagnety dopełniacz elektromagnetu elektromagnetov celownik elektromagnetu elektromagnetom biernik elektromagnet elektromagnety miejscownik elektromagnete elektromagnetoch narzędnik elektromagnetom elektromagnetmi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. elektromagnetizmus m
- przym. elektromagnetický
- przysł. elektromagneticky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „elektromagnet” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
elektromagnet (język szwedzki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) techn. elektromagnes[1]
- odmiana:
- (1.1) en elektromagnet, elektromagneten, elektromagneter, elektromagneterna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Jacek Kubitsky, Słownik polsko-szwedzki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12413-X, s. 96.