ekstemporale

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ekstemporale (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) daw. ćwiczenie klasowe polegające na tłumaczeniu słów z jednego języka na drugi bez przygotowania
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zawracano dzieciom głowy, jak się to zdarza i w nowszych czasach, łaciną, greczyzną, pensami, ekstemporaliami, składaniem wierszy łacińskich; słowemkarmiono je taką sieczką klasyczną, która rozdyma, ale nie tuczy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. extemporālis (→ robiony naprędce, bez przygotowania)
por. niem. Extemporale (→ niezapowiedziany sprawdzian)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Sienkiewicz, Mieszaniny literacko-artystyczne, Warszawa 1902.