dzwoniec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dzwoniec (język polski)[edytuj]

dzwoniec (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʣ̑vɔ̃ɲɛʦ̑], AS[ʒvõńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. oliwkowozielony ptak wielkości wróbla; zob. też dzwoniec w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
(1.1) Marzeniem jest wszystkich miasteczkowych ptaszników zastawiać w tym zakątku sidła na wilgi, kraski, dzwońce, drozdy, jemiołuchydostęp wszakże do pustelni równie trudny od strony wody, jak lądu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzwon mrz
związki frazeologiczne:
oskubać jak dzwońca[2]
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
tłumaczenia:
źródła:
  1. W. Gomulicki: Wspomnienia niebieskiego mundurka
  2. Włodzimierz Wysoczański, Opozycja homo – animal z perspektywy reguł postępowania (na materiale frazemów wybranych języków), „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 89.