dziczek
dziczek (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) ogrod. drzewo lub krzew z gatunku uprawianego przez człowieka, który naturalnie wysiał się sam w jakimś miejscu[1]
- (2.2) ogrod. dziki pęd na drzewie owocowym albo krzewie ozdobnym[2]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziczek dziczki dopełniacz dziczka dziczków celownik dziczkowi dziczkom biernik dziczka dziczki narzędnik dziczkiem dziczkami miejscownik dziczku dziczkach wołacz dziczku dziczki - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziczek dziczki dopełniacz dziczka dziczków celownik dziczkowi dziczkom biernik dziczek dziczki narzędnik dziczkiem dziczkami miejscownik dziczku dziczkach wołacz dziczku dziczki - (3.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziczek dziczki / dziczkowie dopełniacz dziczka dziczków celownik dziczkowi dziczkom biernik dziczka dziczki / dziczków narzędnik dziczkiem dziczkami miejscownik dziczku dziczkach wołacz dziczku dziczki / dziczkowie
- przykłady:
- (2.1) Z ogólnych zasad szczepienia należy wymienić tę przede wszystkim, że aby szczepienie się udało muszą zraz (…) i dziczek należeć albo do jednego gatunku, albo też do gatunków czy rodzajów sobie pokrewnych[4].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (2.2) pęd
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „dziczek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „dziczek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „dziczek” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ L. D., Inż. J. Honczarenkowa, BIŻUTERIA, „Praktyczna Pani”, 1938, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
