dyskoncik

dyskoncik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od dyskont

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyskoncik	dyskonciki
dopełniacz	dyskonciku	dyskoncików
celownik	dyskoncikowi	dyskoncikom
biernik	dyskoncik	dyskonciki
narzędnik	dyskoncikiem	dyskoncikami
miejscownik	dyskonciku	dyskoncikach
wołacz	dyskonciku	dyskonciki

przykłady:

(1.1) To nie dyskont, lecz tylko mały dyskoncik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyskont m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. dyskont + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: dyskont

źródła: