dykcja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dykcja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈdɨkʦ̑ʲja], AS: [dykcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sposób wymawiania wyrazów i zdań
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikdykcja
dopełniaczdykcji
celownikdykcji
biernikdykcję
narzędnikdykcją
miejscownikdykcji
wołaczdykcjo
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wymowa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. dictio → ‘wymowa, sposób mówienia’[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dykcja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dykcja&oldid=7469069”