dygować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dygować (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) gw. (Lwów) nosić, przynosić[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Pierwsza większa ulewa rozniesie go zupełnie. I znów będziemy musieli zwozić taczkami nawóz, dygować żwir, piasek, trzcinę, będziemy musieli układać to wszystko, ubijać, aby, skończywszy, wkrótce znów rozpoczynać to samo…[2]
(1.1) Michasiowa! — dyguj tu tacę![3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: nosić, przynosić
źródła:
  1. ↑ Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 75.
  2. ↑ Szymon Tokarzewski, Powiedzcie mu, że…, w: Na Sybirze. Opowiadania z życia Polaków, Wacław Pawłowski, Trzaska, Evert i Michalski, Warszawa 1920.
  3. ↑ Gabriela Zapolska, Panna Maliczewska, akt II, sc. II, Tow. Akc. S. Orgelbranda S-ów, Warszawa 1912.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dygować&oldid=7819057”