dwukoronowy

dwukoronowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvukɔrɔ̃ˈnɔvɨ], AS: [dvukorõnovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 2 korony

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwukoronowy		dwukoronowa	dwukoronowe	dwukoronowi	dwukoronowe
dopełniacz	dwukoronowego		dwukoronowej	dwukoronowego	dwukoronowych
celownik	dwukoronowemu		dwukoronowej	dwukoronowemu	dwukoronowym
biernik	dwukoronowego	dwukoronowy	dwukoronową	dwukoronowe	dwukoronowych	dwukoronowe
narzędnik	dwukoronowym		dwukoronową	dwukoronowym	dwukoronowymi
miejscownik	dwukoronowym		dwukoronowej	dwukoronowym	dwukoronowych
wołacz	dwukoronowy		dwukoronowa	dwukoronowe	dwukoronowi	dwukoronowe

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwukoronówka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: