durativ

durativ (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈduːʁatiːf]

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) gram. duratywny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der durative ein durativer durativer	die durative eine durative durative	das durative ein duratives duratives	die durativen durativen durative
Gen.	słaba mieszana mocna	des durativen eines durativen durativen	der durativen einer durativen durativer	des durativen eines durativen durativen	der durativen durativen durativer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem durativen einem durativen durativem	der durativen einer durativen durativer	dem durativen einem durativen durativem	den durativen durativen durativen
Akk.	słaba mieszana mocna	den durativen einen durativen durativen	die durative eine durative durative	das durative ein duratives duratives	die durativen durativen durative
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) durative Aktionsart

synonimy:

(1.1) imperfektiv, atelisch, intransformativ, kursiv, unvollendet, immutativ, andauernd, anhaltend, verlaufend, aterminativ, kontinuativ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) frequentativ, intensiv, diminutiv

wyrazy pokrewne:

rzecz. Durativ n, Durativum n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Niemiecki - Słownictwo gramatyczne

źródła: