dublon
dublon (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) numizm. złota moneta używana w Hiszpanii m.in. w latach 1537–1817[1]; zob. też dublon w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dublon dublony dopełniacz dublona dublonów celownik dublonowi dublonom biernik dublon dublony narzędnik dublonem dublonami miejscownik dublonie dublonach wołacz dublonie dublony
- przykłady:
- (1.1) Jeszcze u wróżbitów za ciężkie dublony ratunku szukała, jeszcze co dzień do kościoła biegała, po trzy klepsydry na dobę się modląc, ale w końcu na duchu upadła.[2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) moneta
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „dublon” w: Encyklopedia PWN Online, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Artur Baniewicz, Smoczy pazur, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
