drugoroczniak
drugoroczniak (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. uczeń powtarzający klasę[1]
- (1.2) środ. więz. przestępca odsiadujący drugi rok w więzieniu[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik drugoroczniak drugoroczniacy dopełniacz drugoroczniaka drugoroczniaków celownik drugoroczniakowi drugoroczniakom biernik drugoroczniaka drugoroczniaków narzędnik drugoroczniakiem drugoroczniakami miejscownik drugoroczniaku drugoroczniakach wołacz drugoroczniaku drugoroczniacy depr. M. i W. lm: (te) drugoroczniaki
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) środ. uczn. spadochroniarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. drugoroczność ż
- przym. drugoroczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 332.
- ↑ Hasło „drugorocznia” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 9, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 312.