dragant
dragant (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) spoż. zwykle w lm zdobnicza masa cukiernicza sporządzona z cukru pudru, żelatyny i wody[1]
- (1.2) wyrób cukierniczy z dragantu (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)[2] blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik dragant dopełniacz dragantu celownik dragantowi biernik dragant narzędnik dragantem miejscownik dragancie wołacz dragancie
- przykłady:
- (1.2) Trzecie danie składało się z owoców ogrodowych i cukrów rozmaitych na talerzach i półmiskach, między które stawiano z cukru lodowatego misternie zrobione baszty, cyfry, herby, domy dragantami zwane, które biesiadujący łamiąc burzyli[3].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. dragantowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) łac. dragantum, łac. tragantum < łac. tragacanthum, łac. tragacantha < gr. τραγάκανθα (tragákantha) → dosł. kozi cierń (roślina o kleistym soku używanym w ciastach), zob. tragakanta[4]
- uwagi:
- (1.1-2) por. franc. pastillage
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
- ↑ Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
- ↑ Hasło „dragant” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.