dragant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dragant (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spoż. zwykle w lm zdobnicza masa cukiernicza sporządzona z cukru pudru, żelatyny i wody[1]
(1.2) wyrób cukierniczy z dragantu (1.1)
odmiana:
(1.1-2)[2] blm;
przykłady:
(1.2) Trzecie danie składało się z owoców ogrodowych i cukrów rozmaitych na talerzach i półmiskach, między które stawiano z cukru lodowatego misternie zrobione baszty, cyfry, herby, domy dragantami zwane, które biesiadujący łamiąc burzyli[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) tragant, tragantum, tragagant, tragakant
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. dragantowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) łac. dragantum, łac. tragantum < łac. tragacanthum, łac. tragacantha < gr. τραγάκανθα (tragákantha) → dosł. kozi cierń (roślina o kleistym soku używanym w ciastach), zob. tragakanta[4]
uwagi:
(1.1-2) por. franc. pastillage
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
  3. Jędrzej Kitowicz, Opis obyczajów i zwyczajów za panowania Augusta III
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dragant” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.