dosmaczać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dosmaczać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɔˈsmaʧ̑aʨ̑], AS[dosmačać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. dosmaczyć)

(1.1) zob. dosmaczyć
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) U nas, w Kobyłce i Zielonce, bracia Ukraińcy ów spirytus dosmaczali i dobarwiali, kierując się wyobrażeniami o bukietach i aromatach szlachetnych trunków, a zapewne również i fantazją[1].
(1.1) Niewiele miało wspólnego ze staropolskim grzanym piwem, zacnie dosmaczanym, bogato doprawianym, ale jak twierdzili jego zwolennicy łagodziło objawy przeziębienia[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dosmaczyć dk.
rzecz. dosmaczanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dosmaczyć
źródła:
  1. K.C., Wieści Podwarszawskie, 14/04/2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Kozioł, Zapomniany Kraków, 2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.