doskonałość
Wygląd
doskonałość (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) szczyt, zupełność, brak jakiejkolwiek wady, niedostatku[1] lub możliwości ulepszenia; zob. też doskonałość w Wikipedii
- (1.2) wyborność, świetność, wybitność, bezbłędność, brak możliwości bycia jeszcze lepszym
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik doskonałość doskonałości dopełniacz doskonałości doskonałości celownik doskonałości doskonałościom biernik doskonałość doskonałości narzędnik doskonałością doskonałościami miejscownik doskonałości doskonałościach wołacz doskonałości doskonałości
- przykłady:
- (1.1) Zwykliśmy o doskonałości mówić z uznaniem (…), ale niekiedy także dla oznaczenia ujemnej własności, jeśli występuje w szczególnym natężeniu (…). W czasach nowszych de La Rochefoucauld mówił o doskonałych łotrach: «Il y a des scélérats parfaits». A i dzisiejsze języki używają takich połączeń, w szczególności francuski: un parfait idiot, un parfait malappris. Znaczy to, że doskonałość oznacza zawsze kraniec, szczyt: przeważnie w górę, niekiedy, wyjątkowo w dół.[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) perfekcja, skończoność, kompletność, idealność
- antonimy:
- (1.2) niedoskonałość, ułomność, przeciętność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. doskonalstwo n, doskonalec m, doskonalenie n, udoskonalenie n, udoskonalanie n
- czas. doskonać ndk., doskonalić ndk., udoskonalić dk., udoskonalać ndk.
- przym. doskonały
- przysł. doskonale
- wykrz. doskonale
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) perfection; (1.2) excellence, brilliance
- arabski: (1.1) كمال m; (1.2) إجادة ż
- białoruski: (1.1) дасканаласць ż; (1.2) дасканаласць ż
- czeski: (1.2) výtečnost ż
- esperanto: (1.1) perfekteco
- fiński: (1.2) eksellenssi
- francuski: (1.1) perfection ż
- hiszpański: (1.1) perfección ż
- interlingua: (1.1) perfection; (1.2) excellentia
- irlandzki: (1.2) feabhas m
- islandzki: (1.1) ágæti n
- japoński: (1.1) 丸
- łaciński: (1.1) perfectio ż, summum n, plenitudo ż; (1.2) praeclaritas ż
- malgaski: (1.?) fahatsarana
- manx: (1.?) ard-vieys
- niderlandzki: (1.2) voortreffelijkheid
- niemiecki: (1.1) Vollkommenheit ż
- nowogrecki: (1.1) τελειότητα ż
- pali: (1.2) suṭṭhutā ż, ukkaṁsa m
- portugalski: (1.1) perfeição ż
- rosyjski: (1.1) соверше́нство n; (1.2) превосхо́дность n
- sanskryt: (1.1) परिनिष्पत्ति ż, निष्पत्ति ż; (1.2) परिनिष्पत्ति ż, ऋद्धि ż, निष्ठ ż
- starogrecki: (1.1) τελειότης ż; (1.2) ἀρετή ż
- szwedzki: (1.1) fullkomlighet w
- ukraiński: (1.1) досконалість ż
- włoski: (1.1) perfezione ż; (1.2) idealità ż, eminenza ż, eccellenza ż
- źródła:
- ↑ Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego A - F, Warszawa 1807–1814
- ↑ Władysław Tatarkiewicz, O doskonałości. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976, s. 8.