doppelt

doppelt (język niemiecki)

wymowa:

IPA: ['dɔpəlt]

​

znaczenia:

liczebnik

(1.1) podwójny

odmiana:

(1.1)

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der doppelte	die doppelte	das doppelte	die doppelten
	mieszana	(k)ein doppelter	(k)eine doppelte	(k)ein doppeltes	keine doppelten
	mocna	doppelter	doppelte	doppeltes	doppelte
Gen.	słaba	des doppelten	der doppelten	des doppelten	der doppelten
	mieszana	(k)eines doppelten	(k)einer doppelten	(k)eines doppelten	keiner doppelten
	mocna	doppelten	doppelter	doppelten	doppelter
Dat.	słaba	dem doppelten	der doppelten	dem doppelten	den doppelten
	mieszana	(k)einem doppelten	(k)einer doppelten	(k)einem doppelten	keinen doppelten
	mocna	doppeltem	doppelter	doppeltem	doppelten
Akk.	słaba	den doppelten	die doppelte	das doppelte	die doppelten
	mieszana	(k)einen doppelten	(k)eine doppelte	(k)ein doppeltes	keine doppelten
	mocna	doppelten	doppelte	doppeltes	doppelte

(1.1) nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Doppeln n, Doppel n/ż, Dopplung ż, Doppelung ż

czas. doppeln

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: