dokuczyć
Wygląd
dokuczyć (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dokuczać)
- odmiana:
- (1.1)[1] koniugacja VIb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik dokuczyć czas przyszły prosty dokuczę dokuczysz dokuczy dokuczymy dokuczycie dokuczą czas przeszły m dokuczyłem dokuczyłeś dokuczył dokuczyliśmy dokuczyliście dokuczyli ż dokuczyłam dokuczyłaś dokuczyła dokuczyłyśmy dokuczyłyście dokuczyły n dokuczyłom dokuczyłoś dokuczyło tryb rozkazujący niech dokuczę dokucz niech dokuczy dokuczmy dokuczcie niech dokuczą pozostałe formy czas zaprzeszły m dokuczyłem był dokuczyłeś był dokuczył był dokuczyliśmy byli dokuczyliście byli dokuczyli byli ż dokuczyłam była dokuczyłaś była dokuczyła była dokuczyłyśmy były dokuczyłyście były dokuczyły były n dokuczyłom było dokuczyłoś było dokuczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego dokuczono tryb przypuszczający m dokuczyłbym,
byłbym dokuczyłdokuczyłbyś,
byłbyś dokuczyłdokuczyłby,
byłby dokuczyłdokuczylibyśmy,
bylibyśmy dokuczylidokuczylibyście,
bylibyście dokuczylidokuczyliby,
byliby dokuczyliż dokuczyłabym,
byłabym dokuczyładokuczyłabyś,
byłabyś dokuczyładokuczyłaby,
byłaby dokuczyładokuczyłybyśmy,
byłybyśmy dokuczyłydokuczyłybyście,
byłybyście dokuczyłydokuczyłyby,
byłyby dokuczyłyn dokuczyłobym,
byłobym dokuczyłodokuczyłobyś,
byłobyś dokuczyłodokuczyłoby,
byłoby dokuczyłoimiesłów przysłówkowy uprzedni dokuczywszy rzeczownik odczasownikowy dokuczenie, niedokuczenie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) pot. zajść za skórę, zaleźć za skórę, zalać sadła za skórę, zalać gorącego sadła za skórę, dać do wiwatu, dać popalić, przypiec do żywego, pokazać, gdzie raki zimują
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dokuczanie n, dokuczenie n, dokuczliwość ż, dokuczliwiec mos
- czas. dokuczać ndk.
- przym. dokuczliwy
- przysł. dokuczliwie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dokuczać
- białoruski: (1.1) надакучыць
- rosyjski: (1.1) досадить, донять
- ukraiński: (1.1) надокучити, докучити
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑ Hasło „dokuczyć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.