doczka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

doczka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈdɔʧ̑ka], AS[dočka]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. córka[1][2]
(1.2) gw. szoferska: ciężarówka marki Dodge[3]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od ros. дочка
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Anna Kostecka-Sadowa: Zasięgi leksykalne zapożyczeń wschodniosłowiańskich w gwarach polskich. W: Gwary Dziś – vol. 8 [on-line]. [dostęp 29 października 2017]. ISSN 1898-9276.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „doczka” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
  3. Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 68.