docentura
docentura (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik docentura docentury dopełniacz docentury docentur celownik docenturze docenturom biernik docenturę docentury narzędnik docenturą docenturami miejscownik docenturze docenturach wołacz docenturo docentury
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) docent
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „docentura” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. I, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978–1981, ISBN 83-01-00281-6, s. 406.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 51.