docencki

docencki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z docentem, dotyczący docenta

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	docencki		docencka	docenckie	docenccy	docenckie
dopełniacz	docenckiego		docenckiej	docenckiego	docenckich
celownik	docenckiemu		docenckiej	docenckiemu	docenckim
biernik	docenckiego	docencki	docencką	docenckie	docenckich	docenckie
narzędnik	docenckim		docencką	docenckim	docenckimi
miejscownik	docenckim		docenckiej	docenckim	docenckich
wołacz	docencki		docencka	docenckie	docenccy	docenckie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. docent mos, docentka ż, docentura ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) docentský
• ukraiński: (1.1) доцентський

źródła: