dobranoc

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dobranoc (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[dɔˈbrãnɔʦ̑], AS[dobrãnoc], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) pożegnanie używane wieczorem, kiedy chcemy komuś życzyć dobrej, spokojnej nocy

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) pot. telew. program dla dzieci nadawany wieczorem w radiu i telewizji[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
(2.1)
przykłady:
(1.1) Idziesz już spać? Zatem dobranoc, śpij dobrze!
(2.1) Kładź się spać! Już dawno po dobranocy!
składnia:
(2.1) oglądać dobranoc
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dobrej nocy
antonimy:
(1.1) dzień dobry
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dobranocka ż
przym. dobranockowy
związki frazeologiczne:
tam, gdzie diabeł mówi dobranoc
etymologia:
(1.1) pol. dobra + noc (zmiana sposobu akcentowania)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „dobranoc₂” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 8, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 416.
  2. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 20.