disiunctus

disiunctus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) participium perfecti passivi od disiungo

przymiotnik

(2.1) odległy

(2.2) odmienny, przeciwstawny

odmiana:

(1.1-2.2) disiunctus, disiuncta, disiunctum (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	disiunctus	disiuncta	disiunctum	disiunctī	disiunctae	disiuncta
dopełniacz	disiunctī	disiunctae	disiunctī	disiunctōrum	disiunctārum	disiunctōrum
celownik	disiunctō	disiunctae	disiunctō	disiunctīs
biernik	disiunctum	disiunctam	disiunctum	disiunctōs	disiunctās	disiuncta
ablatyw	disiunctō	disiunctā	disiunctō	disiunctīs
wołacz	disiuncte	disiuncta	disiunctum	disiunctī	disiunctae	disiuncta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) coniunctus

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. disiunctio ż

czas. disiungo, iugo, iungo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: