dirka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dirka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈdʲirka], AS[dʹirka], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żegl. lina podtrzymująca bom; zob. też dirka w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Dirk[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 51.

dirka (slovio)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
дирка
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) dziurka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

dirka (język słoweński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyścig[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dirkati
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Nina Snoj, Slovene Dictionary and Phrasebook, str. 40