dielektryk

dielektryk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdʲiɛˈlɛktrɨk], AS: [dʹi elektryk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) materiał, który bardzo słabo przewodzi prąd; zob. też dielektryk w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dielektryk	dielektryki
dopełniacz	dielektryka/dielektryku	dielektryków
celownik	dielektrykowi	dielektrykom
biernik	dielektryk	dielektryki
narzędnik	dielektrykiem	dielektrykami
miejscownik	dielektryku	dielektrykach
wołacz	dielektryku	dielektryki

przykłady:

(1.1) Drewno to typowy dielektryk.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) izolator

antonimy:

(1.1) przewodnik

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dielektryczny, elektryczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) di(a)- + elektryk

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dielectric
• baskijski: (1.1) dielektriko
• francuski: (1.1) diélectrique m
• hiszpański: (1.1) dieléctrico m
• niemiecki: (1.1) Dielektrikum n
• nowogrecki: (1.1) διηλεκτρικό n, διηλεκτρικό υλικό n
• rosyjski: (1.1) диэлектрик m

źródła: